Profesor Halina Robótka. Szkic portretu, Robert Degen, Marlena Jabłońska, w: Archiwistyka, zarządzanie dokumentacją i... koty, Księga jubileuszowa Profesor Haliny Robótki, wyd. NDAP, Warszawa 2016, ss. 9-17 

"Jubileusz to piękny czas zadumy. To czas, kiedy patrzymy w przeszłość,

żeby przywołać wspomnienia, żeby podsumować to, co już za nami. Żeby

zamknąć jeden rozdział tylko po to, by móc otworzyć drugi. Jubileusz urodzin

Pani Profesor Haliny Robótki, to także czas szczególny, to okazja do tego, by

przedstawić szkic jej portretu, spojrzeć na Jubilatkę przez pryzmat różnych

obszarów aktywności, od życia prywatnego po naukowe i dydaktyczne osiągnięcia.

Życie

Profesor Halina Robótka urodziła się 20 IV 1946 r. w Szubinie. Dzieciństwo

spędziła w rodzinnym domu wraz z rodzicami i rodzeństwem. Jej ojciec Józef

był krawcem, a matka Marta z Bażyńskich zajmowała się domem i dziećmi.

Beztroski czas spędzany na podwórku kamienicy z przyjaciółmi z sąsiedztwa

wspomina do dziś, przywołując, nierzadko już zapomniane, gry i zabawy. Szkołę

podstawową w swym rodzinnym mieście ukończyła w 1960 r. i w tym też roku

rozpoczęła naukę w I Liceum Ogólnokształcącym w Bydgoszczy. Uważana

była za bardzo pilną i sumienną uczennicę, zaangażowaną w życie szkoły

i pracę w ramach ZHP. W roku 1964 podjęła studia na Uniwersytecie Mikołaja

Kopernika w Toruniu. Wybrała historię o specjalnościach: pedagogicznej i archiwistycznej.

W czasie studiów odbyła dwie praktyki: w Archiwum Państwowym

miasta Łodzi i województwa łódzkiego oraz w Archiwum Państwowym

miasta Poznania i województwa poznańskiego, gdzie jej opiekunem była Irena 

Radtke. Stopień magistra otrzymała w 1969 r. na podstawie pracy pt. Źródła

kartograficzne do dziejów Torunia w aktach gruntowych Urzędu Budowlanego

w Toruniu (1793–1920), którą przygotowała na seminarium prof. Andrzeja

Tomczaka.

Pierwszym miejscem pracy Pani Profesor było archiwum bydgoskie, z któ-

rym związała się na blisko dwa lata. W tym czasie zajmowała się opracowywaniem

zespołów akt najnowszych, nadzorem nad archiwami prezydiów rad

narodowych różnych szczebli i jednostek wymiaru sprawiedliwości, a także

udostępnianiem archiwaliów. Był to czas zdobywania praktyki zawodowej

i kształtowania zainteresowań badawczych. Na początku 1971 r. powróciła na

Uniwersytet. W Zakładzie Archiwistyki kontynuowała badania nad dokumentacją

nieaktową, ze szczególnym uwzględnieniem dokumentacji kartograficznej.

Prace te zaowocowały rozprawą doktorską pt. Mapa jako obiekt archiwalny, która

podobnie, jak magisterium, napisana została pod kierunkiem prof. Andrzeja

Tomczaka. Stopień naukowy doktora otrzymała w 1980 r. Kolejny szczebel w karierze

naukowej osiągnęła Halina Robótka w 1993 r. Na podstawie rozprawy

pt. Kancelaria urzędów administracji państwowej w II Rzeczypospolitej.

 uzyskała stopień doktora habilitowanego. Stanowisko profesora nadzwyczajnego objęła

w 2000 r., a w VI roku następnego została kierownikiem Pracowni Komputeryzacji

Archiwów w Instytucie Historii i Archiwistyki UMK. Zasłużony tytuł

profesora zwyczajnego nadał Jubilatce Prezydent PR Aleksander Kwaśniewski

w 2005 r. Rok później w strukturze Instytutu Historii i Archiwistyki UMK,

w miejsce zlikwidowanej Pracowni Komputeryzacji Archiwów, został powołany

Zakład Zarządzania Dokumentacją i Informacji Archiwalnej, którego Halina

Robótka była pomysłodawcą, pierwszym kierownikiem i dobrym duchem. (...)"

 

 

 

 

 

Źródło: Archiwistyka, zarządzanie dokumentacją...