Robert Degen, Urzędnicy, selekcja i brakowanie dokumentacji w Polsce w XX wieku, Uniwersytet Mikołaja Kopernika, Toruń 2010, ss. 11

"Trudno dziś wyobrazić sobie sprawne funkcjonowanie administracji bez dokumentacji.

Tylko dzięki utrwalonym na różnego rodzaju nośnikach informacjom jest

możliwe podejmowanie decyzji, które jest przecież sednem administrowania. Nie

rozwodząc się zbytnio nad genezą tej sytuacji, należy zaznaczyć, że masowe narastanie

registratur w urzędach administracji publicznej jest zjawiskiem sięgającym XIX

w. Jednym z warunków sprawnego administrowania, oprócz wprowadzani coraz

bardziej wyrafinowanych form zarządzania dokumentacją, stało się wówczas efektywne

niszczenie papierów, które nie mogły już przydać się urzędnikom w dalszej

pracy. Grupą w naturalny sposób zainteresowaną usuwaniem zbędnej dokumentacji

była administracja i urzędnicy ją wytwarzający.

Wiek XIX, oprócz masowości w wytwarzaniu dokumentacji, przyniósł jeszcze

jedno zjawisko, które nie pozostało bez wpływu na możliwość niszczenia akt. Była

nim potrzeba pamiętania o przeszłości'. Już w końcu wieku XVIII, między innymi

ona, doprowadziła do utworzenia w Paryżu Archives Nationales- pierwszych nowożytnych

archiwów historycznych w pełnym znaczeniu tego terminu, a przez cały

wiek XIX powoli zwracała zainteresowanie archiwistów na materiały wytwarzane

przez ówczesne urzędy administracji publicznej. W ten sposób na początku wieku

XX coraz częściej także dokumentacja wytworzona przez ówczesne urzędy stawała

się "obiektem pożądania" pracowników archiwów państwowych."

 

 

 

 

 

 

Źródło:  https://repozytorium.umk.pl/bitstream/handle/item/474/Urzednicy_selekcja_i_brakowanie_dokumentacji_w_Polsce_w_XX_wieku.pdf?sequence=1      (dostęp z 14.05.2017)