Magdalena Wiśniewska, Teoria archiwalna w archiwach społecznych, w: Pamiętnik XV Ogólnopolskiego Zjazdu Studentów Archiwistyki "Od pergaminu do blu-raya", red. Hadrian Ciechanowski, wyd. Studenckie Koło Archiwistów przy Uniwersytecie Mikołaja Kopernika, Toruń 10-12 kwietnia 2013, ss. 14-30

J"edną z najbardziej charakterystycznych cech archiwów społecznych,

zaznaczającą jednocześnie ich odmienność od pozostałych typów archiwów, jest

sposób gromadzenia zasobu. Archiwa społeczne pozyskują zasób aktywnie1

. Odbywać się to może na kilka sposobów. Po pierwsze, archiwa poszukują osób, które

mogą posiadać jakiegoś rodzaju źródła do interesującego dane archiwum tematu.

Może się to odbywać albo przez ogłaszanie akcji gromadzenia w lokalnej (lub szerszej)

społeczności (np. zbieranie bibuły organizowane przez Centrum Dokumentacji Czynu

Niepodległościowego2 , albo poprzez docieranie do potencjalnych darczyńców dzięki

informacjom uzyskanym od osób, które już nawiązały jakąś współpracę z danym

archiwum. W pierwszym wypadku działania kierowane są do jakiejś szerszej grupy, w

drugim – do konkretnych już, wytypowanych osób. Ponadto archiwa pozyskują

również materiały dzięki współpracy z innymi organizacjami lub osobami, w wyniku

wymiany lub digitalizacji. We wszystkich tych przypadkach materiały przekazywane

są archiwum społecznemu w formie daru bądź w formie depozytu, zależnie od

dyspozycji właściciela dokumentów. Niewielka część archiwów monitoruje ponadto

internetowe serwisy aukcyjne oraz lokalne antykwariaty w poszukiwaniu cennych

materiałów archiwalnych, które mogłyby zakupić3

. Drugą formą pozyskiwania zasobu przez archiwa społeczne jest wywoływanie źródeł – nagrywanie bądź

spisywanie relacji, robienie zdjęć. (...)"

 

 

 

 

 

 

 

Źródło:  https://repozytorium.umk.pl/bitstream/handle/item/2334/Pami%C4%99tnik%20XV%20OZSA.pdf?sequence=1

 

            (dostęp z 15.07.2017)