Zawód archiwisty jest związany nierozerwalnie z dostępem do informacji. Jako osoba uprawniona do poszukiwań w magazynach archiwalnych, archiwista musi dysponować odpowiednimi umiejętnościami pozwalającymi na bezbłędne wyszukanie potrzebnych informacji. Nierzadko też pracownicy archiwów przeprowadzają kwerendy archiwalne na zlecenie, co wymaga od nich posiadania nie tylko specjalistycznej wiedzy, ale także znajomości języków obcych, włącznie z łaciną, a często także peleografii i neografii. Poza tym samo opracowanie zespołu archiwalnego i sporządzenie pomocy archiwalnych wymaga od archiwisty umiejętności wyszukiwania i analizy informacji.
 W świetle prawa informacja jest towarem, za który się płaci. Na polskim rynku pracy  funkcjonują już profesjonalne firmy infobrokerskie, których zadaniem jest komercyjne  pozyskiwanie na zlecenie informacji z różnych dziedzin. Niektóre z nich oferują praktyki, po których otrzymuje się zaświadczenie, istnieje także możliwość pracy. Niedawno miałem okazję sam uczestniczyć w takich praktykach. Praca odbywała się zdalnie, w Google Docs, na początek otrzymałem zadanie próbne polegające na wyszukaniu kilkunastu firm w Polsce oraz kilkunastu hurtowni artykułów biurowych na rynku niemieckim. Po pozytywnej ocenie zacząłem realizować komercyjne zadania firmy polegające na wyszukiwaniu informacji handlowych z terenu państw europejskich i azjatyckich, a także na weryfikacji istniejących już baz danych. Jako przykład podam tutaj bazę na 3600 rekordów dotyczącą sklepów jubilerskich z terenu Europy i Chin, nad którą pracowało kilka osób. Weryfikacja informacji zaś polegała na oznaczaniu kolorem zielonym komórek z aktualnymi danymi, zmiany oznaczało się na czerwono, natomiast informacje niedostępne w Internecie na szaro. Każde zadanie miało swoją specyfikację, poza tym każda grupa miała swojego opiekuna, z którym w razie konieczności można było skontaktować się poprzez czat na Skypie. Oczywiście na początek każdy uczestnik praktyk otrzymał bezpłatnie materiały szkoleniowe i potrzebne linki. Praktyki były bezpłatne, trwały na poziomie podstawowym 260 godz., dziennie trzeba było przepracować minimum 2 godz. Osobiście mam z praktyk bardzo miłe wspomnienia i gorąco polecam je każdemu. Myślę, że zwłaszcza archiwiści powinni być zainteresowani, gdyż specyfika zawodu infobrokera sprowadza się do wyszukiwania informacji, co przecież archiwiści i tak robią w ramach kwerend. Poza tym infobroker nie ogranicza się tylko do Internetu, przeszukuje też m. in. archiwa i biblioteki.  Nie sposób nie wspomnieć tutaj o językach obcych, których znajomość jest niezbędna brokerowi informacji. Zarówno dla archiwisty, jak i infobrokera podstawowe znaczenie ma język angielski. Jednak w tym drugim przypadku jego znajomość przynajmniej na poziomie średniozaawansowanym jest niestety niezbędna. Nie powinno to jednak nikogo odstraszać, bo dla infobrokera ważne są również takie języki, jak francuski, hiszpański, niemiecki, rosyjski czy języki niszowe, jak czeski, niderlandzki, grecki lub węgierski. Znaczenie języków niszowych ostatnio zresztą wzrosło i jest niewątpliwym atutem na rynku pracy. Wiele firm infobrokerskich wymaga jednak od kandydatów perfekcyjnej znajomości angielskiego. Jednak przede wszystkim liczą się tutaj zdolności analityczne, które pozwolą ocenić informację. Zawód infobrokera powstał w latach 60-tych w Stanach Zjednoczonych w wyniku rewolucji technologicznej, której rezultatem był coraz łatwiejszy dostęp do informacji. Pionierami profesji brokera informacji byli bibliotekarze, którzy doszli do wniosku, iż działalność informacyjna będąca ich domeną może być uprawiana komercyjnie. Podkreślić trzeba, że archiwiści także mają w programie studiów informację naukową i informatykę archiwalną, co sprawia że są do zawodu infobrokera tak samo dobrze przygotowani. Obecnie na świecie działa kilka stowarzyszeń infobrokerskich, które oprócz działalności komercyjnej prowadzą także szkolenia. Ponadto zawód ten jest bardzo popularny w Niemczech. Można go również uprawiać jako Freelancer.     

Źródło: Szczepańska Barbara, Broker informacji – zawód z przyszłością czy zawód z przyszłości?, EBIB, Nr 11, 2002