Archiwa osobiste nie sa niczym nowym. U mojej babci lezały na stoliku dwa piękne albumy, jeden z drewnianą okładką z płaskorzeźbą górala na tle Tatr. Albumy zawierały zdjęcia z młodości moich dziadków i pradziadków, z początków 20 wieku, w domu, w górach, na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu (1929). Takie albumy były często zabierane jako jedyny dobytek, kiedy wojna zmuszała rodziny do opuszczenia domu i wędrówki w nieznane.

Dziś, kiedy nowe pokolenie żyje dniem dzisiejszym Internetu w Facebooku, Flickr-rze, Pintereście czy w Naszej Klasie, warto przypomnieć o tej tradycji. Archiwa instytucjonalne zajmuja się tylko ‘ważnymi’ sprawami lub osobami, ale w każym prawie domu są materiały które potencjalnie mogą kiedyś stać się ważne dla badacza historii. Albo nawet bezcenne.

Jak przenieśc tradycję robienia albumów, zbierania listów czy innych dokumentów w sferę elektroniczną? Zapisy sprzed 15 lat na dyskietkach są już często nie do odczytania, jeśli nawet potrafimy odcyfrować tekst w egzotycznym formacie z ubiegłego wieku. Trzeba się do tego zabrać inaczej, używając nowych narzędzi i tworząc nowa tradycję.

Krótkie i treściwe wprowadzenie do osobistej archiwizacji cyfrowej daje witryna LC  Personal Archiving, z kilkoma łatwymi poradnikami dotyczacymi zarówno skanowania i digitalizacji jak i zachowywaniu zasobów istniejących juz w postaci cyfrowej. Większa, publicznie dostępna publikacja Perspectives on Personal Digital Archiving to zebrane w jednym miejscu artykuły o różnych aspektach osobistej archiwizacji cyfrowej. Konferencja  Personal Digital Archiving 2013 która odbyła się w styczniu 2013 w University of Maryland wskazuje na to, że jest to dziś gorący temat - warto zajrzeć do streszczeń prezentacji.

Każdy z nas ma w domu zapis historii. Warto zainteresować się zachowaniem i przekazaniem następnym pokoleniom tego zapisu.

Marek Zieliński

Artykuł ukazał się 5 maja 2013 w Blogu archiwistów i bibliotekarzy Instytutu Piłsudskiego

Źródło: http://www.archiwa.net