Władysław Stępniak, Część zasobu narodowego, w: Archiwistyka Społeczna, wyd. Ośrodek KARTA, Warszawa 2012, ss. 6
"Zachodzące w Polsce przeobrażenia prowadzą do stopniowego ograniczania
kompetencji państwa i niemalże eliminowania własności państwowej choć-
by ze sfery życia gospodarczego. Archiwa Państwowe tym samym działają
na zawężającym się wycinku życia politycznego, społecznego, kulturalnego
i gospodarczego. Wzrasta bowiem znaczenie czynników społecznych i aktywności
osób fizycznych, nadających coraz wyraźniej ton życiu publicznemu.
Ważne zatem dla archiwistyki polskiej po roku 1989 są sprawy związane
z funkcjonowaniem całego narodowego zasobu archiwalnego, którego częścią
są archiwa społeczne.
Wprowadzenie w Polsce tej instytucji prawnej nastąpiło na mocy obowią-
zującej obecnie ustawy archiwalnej z 1983 roku. Wcześniej państwo przypisało
sobie prawo do dysponowania całym dziedzictwem kulturalnym, co w odniesieniu
do własności prywatnej oznaczało złamanie zasady uznawanej za
podstawę ładu społecznego.
Dzisiaj nie ulega już wątpliwości, że niepaństwowy zasób archiwalny,
jako mienie prywatne, nie powinien podlegać władzom państwowym.
Równocześnie powstaje pytanie, czy ten uprzywilejowany status, którym
cieszy się wszelka własność prywatna, oznaczać może całkowity brak ograniczeń
w dysponowaniu dokumentacją instytucji publicznych i osób fizycznych. (...)"
Źródło: http://archiwa.org/as/as_img/uploaded/2.Archiwa_spoleczne_podrecznik_Czesc_zasobu_narodowego_W.Stepniak.pdf
(dostęp z 20.08.2017)
