Historia akademicka jawi się wielu jako dziedzina niepraktyczna, oderwana od rzeczywistości. Tymczasem wcale tak nie jest; historia ma przede wszystkim uczyć krytycznego, analitycznego myślenia, a historyków spotkamy w różnych branżach, np. w bankach, firmach informatycznych itp. 

"Pojęcie opisuje wszelkie formy wykorzystywania → przeszłości i → historii w środowisku pozaakademickim: w szeroko pojętej edukacji, → mediach, społecznościach lokalnych, poszukiwaniach genealogicznych itp. W obrębie historii praktycznej lokują się takie zjawiska, jak: historia publiczna (public history), → historia żywa (living history), history marketing, histotainment czy historia stosowana. Odwołują się one do obecności historii w przestrzeni publicznej oraz wyznaczają nowe kierunki jej nauczania, przedstawiania i oddziaływania. Obszar zainteresowań historii praktycznej nieustannie się rozrasta i różnicuje. Jednocześnie naukowe zgłębianie historii w mniejszym stopniu niż dotychczas odgranicza się od innych sposobów obchodzenia się z przeszłością – sfery akademicka i pozaakademicka coraz wyraźniej się przenikają. Historia praktyczna odwołuje się do tego, że ludzie działają na polu historii, i uwzględnia ich → doświadczenia. Należy postrzegać ją jako proces, oparty przede wszystkim na nieustannej pracy z historią oraz negocjacjach w ramach sfery publicznej. [...] "

HISTORIA PRAKTYCZNA | Centrum Badań Historycznych Polskiej Akademii Nauk w Berlinie (pan.pl)