Przez konserwację akt w archiwum zakładowym rozumieć należy profilaktykę w zakresie ich zdrowotności. Powinna ona dotyczyć zarówno materiałów kat. „A”, jak i dokumentacji niearchiwalnej kat. „B”, w związku z czym należy systematycznie dokonywać przeglądu całego zasobu archiwum.

Wchodząca w skład konserwacji profilaktyka polega na stworzeniu aktom odpowiednich warunków przechowywania oraz na stosowaniu odpowiednich materiałów do ich produkcji i oprawiania, zatem w jej ramach należy usunąć z akt kat. „A” wszystkie części metalowe, jak spinacze i zszywki, które powodują tworzenie się rdzy i niszczenie papieru, a w przypadku akt nie przygotowanych do zszycia należy metalowe spinacze i zszywki zastąpić plastykowymi lub podkleić je paskami papieru. Akt kat. „B” nie należy zszywać. W celu zapobiegania niszczeniu akt należy również używać do ich produkcji odpowiedniej jakości papieru. Profilaktyka jest także w dużej mierze związana z warunkami lokalowymi. W lokalu archiwum, a zwłaszcza w magazynach archiwalnych, należy utrzymywać stałą czystość, a akta zapleśniałe, zbutwiałe lub zaatakowane przez owady izolować. Należy również pamiętać że dla akt bardziej korzystna jest niższa temperatura aniżeli wyższa, wiele akt przechowuje się w pomieszczeniach po prostu pozbawionych ogrzewania.
Podstawą konserwacji właściwej jest systematyczna kontrola, pozwalająca wydzielić z zasobu archiwum jednostki wymagające podklejenia, zszycia lub odkażenia. Ma ona na celu zabezpieczenie akt częściowo już zniszczonych przed dalszą destrukcją, oraz wzmacnianie rozsypujących się akt. Konserwacja właściwa obejmuje zatem szereg czynności, takich jak dezynfekcja, dezynsekcja, laminowanie, podklejanie tworzywami sztucznymi oraz wzmacnianie masą papierową zniszczonych akt.     Archiwum zakładowe powinno się wówczas skontaktować z właściwym terytorialnie archiwum państwowym i prace konserwatorskie uzależnić od jego wskazówek.